Szkło (GL, tkanina filtracyjna lub filc igłowany) – jest materiałem używanym do produkcji worków filtracyjnych mających stały kontakt z bardzo wysokimi temperaturami. Tkanina lub włóknina szklana z powodzeniem może pracować nawet przy ciągłym obciążeniu temperaturą 260 C a chwilowo do 280 C.
Atutem tego tworzywa jest jego bardzo konkurencyjna cena w porównaniu do włóknin o podobnych właściwościach. Nie oznacza to jednak, że może stanowić ono całkowitą alternatywę dla materiałów typu: PPS, POLIIMID, PTFE. Aby filtracja przy użyciu tego materiału była skuteczna, konieczne są pewne zabiegi, które poprawiają jego cechy.
W przypadku tkanin wykonanych ze szkła stosuję się laminację powierzchniową przy pomocy membrany PTFE. Mikroporowa membrana PTFE zatrzymuje najdrobniejsze frakcje pyłowe, dla której wątek i osnowa z przędzy szklanej są niejako nośnikiem. Dodatkowo splot takiej tkaniny musi być bardzo gęsty, w przeciwnym razie słaba stabilność konstrukcji ograniczałaby żywotność worków filtracyjnych z niej wykonanych.
Gęsty splot i ciężar własny implikują wysoką gramaturę tego materiału, a dodatkowo membrana PTFE ogranicza przepuszczalność powietrza. Tkanina taka tworzy zatem duże opory w procesie filtracyjnym, co oznacza konieczną niską prędkość filtracji, aby proces odbywał się bez przeszkód.
Materiał ten jest w całości szczególnie wrażliwy na uszkodzenia mechaniczne: zarysowania, zaginanie, tarcie, kontakt z ostrymi narzędziami lub nawet z najdrobniejszymi wadami koszy filtracyjnych, czy korozją. Tkaninę szklaną często określa się jako kruchą lub łamliwą, dlatego jej stosowanie wymaga zapewnienia jej należytego podparcia, w postaci koszy wsporczych wykonanych wg odpowiednich technik i właściwego rodzaju stali.
Pewną nowością są włókniny filtracyjne wykonane jako mieszaniny szkła i innych włókien polimerowych – mało popularne w Europie, szczególnie rozwijające się w Azji.
